Public Display of Affection - உங்கள் கருத்தென்ன?

புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் நண்பர்களே. இந்த வருடம் மிக அழகாய்த் தொடங்கியுள்ளதாய் ஒரு உணர்வு. எல்லாம் நல்லதாய் அமையட்டும். தயவு செய்து New Year Resolution(s)ங்குற பேர்ல எதையாவது மாத்தணும்னு கஷ்டப்பட்டு கங்கணம் கட்டிக்கிட்டு அலையாதீங்க. நீங்க நீங்களாவே இருங்க. அழகான வாழ்வின் ஒவ்வொரு நிமிஷத்தையும் அழகாகவே ரசிப்போம். முடியாததை முயற்சி செஞ்சு, தோற்றுப் போய் உங்க மேலேயே வெறுப்பை வளர்த்துக்காதீங்க. All is well. (நாங்களும் 3 Idiots பார்த்துட்டோம்ல.)

****************************************************************************************************

நேற்றிரவு வானொலியில் ஒரு கேள்வி கேட்டார்கள். Public Display of Affection ஐ ஆதரிக்கிறீர்களா, எதிர்க்கிறீர்களா, சரியா, தவறா என்றெல்லாம். பலரும் பொது இடங்களில் ஆணும் பெண்ணும் கையைப் பிடிப்பது, கட்டிக் கொள்ளுவது, முத்தமிடுவது தவறு என சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர். இன்னும் சில இளைஞர்கள் எதுவும் ஒரு லிமிட்டுடன் இருந்தால் சரி, கை பிடிப்பது, கட்டியணைப்பதெல்லாம் சரி தான். ஆனால், அதற்கு மேல் கூடாது எனவும், இன்னும் சிலர் மறைவான இடமாக, யாரும் பார்க்காமல் இருந்தால் முத்தமிடுவதும் தவறில்லை என்றும் வித்தியாசமான விமர்சனங்கள் போய்க் கொண்டிருந்தன. முடிந்ததும் நான் யோசித்துக் கொண்டிருந்தேன். இது சரியா தவறா என்பதை விட, என் கருத்து எங்கு எப்படி நடந்து கொள்கிறோம் என்பது தான். டெல்லியின் சாந்தினி சோக் போன்ற மார்கெட் ஏரியாவில் கைப் பிடித்துக் கொண்டு போனால் கூட தவறாகத் தான் இருக்கும். அதே விமான நிலையத்தில் கட்டிப்பிடித்து முத்தமிட்டு வழியனுப்பி வைத்தாலும் யாரும் கண்டு கொள்ளப் போவதில்லை. அதனால் எங்கு, எப்படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற பொது அறிவு இருந்தால் போதுமானது. யாரும் நம்மை வித்தியாசமாகப் பார்க்க மாட்டார்கள். (இது என் கருத்து மட்டுமே. உங்கள் கருத்துடன் ஒத்துப் போக வேண்டுமென எதிர்பார்க்காதீர்கள்.)

****************************************************************************************************

3 Idiots படத்தின் ஒவ்வொரு காட்சியும் மனதில் பதிந்து விட்டது. காட்சிக்கு காட்சி ரசிக்க வைத்திருக்கின்றனர். அமீர் கான் தனது ஒவ்வொரு படத்திலும் தான் ஒரு Perfectionist என்பதை நிரூபித்து வருகிறார். தேர்ந்த மிகையில்லாத நடிப்பு, உறுத்தாத இசை, மிடுக்கான துள்ளல், சீரான வேகம் என எல்லாமே பெர்ஃபெக்ட் படத்தில். கஜினியில் கூட அமிர்கானை இவ்வளவு ரசிக்கவில்லை. ஆனால் இந்தப் படத்தில் பக்கத்திலிருந்த என்னவரை மறந்து ரசிக்க வைத்து விட்டார். முழு நீள வசனங்கள், பஞ்ச் டயலாக், குத்துப் பாட்டு, மசாலா வாசம் என இருக்கும் தமிழ்த் தலைகளும், தளபதிகளும் இவர் படம் பார்த்து கொஞ்சம் நமக்கு வித்தியாசமாகக் கொடுத்தால் சரி. ஆனால், இதே படத்தை தமிழில் ரீமேக் செய்தால் எல்லா கொடுமைகளும் இருக்கும். (தயவு செய்து இந்தப் படம் சன் பிக்சர்ஸ் கண்ணில் பட்டு விடக் கூடாது என அருள்மிகு ஸ்ரீ பராக்கிரம கோலிவுட்டம்மனை வேண்டிக் கொள்கிறேன்.)

****************************************************************************************************

தோழியொருத்தி நீண்ட நாட்களுக்குப் பின் தொலைபேசியிருந்தாள். பேசிக் கொண்டே இருக்கும் போது அவள் பக்கமிருந்து நிறைய சத்தம் வந்து தொந்தரவு கொடுக்கவே

"என்னடி சத்தம்" என்றேன்.

"குழந்தைகள் விளையாட்டு சத்தம்" என்றதோடு முடித்திருந்தால் ஷாந்தியாகியிருப்பேன்.

"நான் எங்க வீட்டு பால்கனில நின்னு பேசிட்டிருக்கேனா. குழந்தைங்க கீழ விளையாடிட்டு இருக்காங்க. அதான் ஒரே சத்தம். யு நோ, எங்க வீட்டு பால்கனி ரொம்பப் பெரிசு."

"ஓ"

"பிரியாத வரம் வேண்டும் படத்துல வர்ற பால்கனி மாதிரி பெரிசா.... இருக்கும். It is lovely to walk here and talk"

"ஆமா, ஹால் கட்ட முடியாதவன் அதை அப்படியே திறந்து விட்டுட்டு பால்கனின்னு பேர வெச்சுக்குறான். என்ன சொல்ல?"

"ஹேய், எங்க வீட்டு ஹாலும் பெரிசு."

"ஆமா, உங்க வீட்டு ஹாலும் பெரிசு, ஆளும் பெரிசு"

போனை வெச்சிட்டா.(அவ சொல்லும் போது நான் கேட்டுட்டு இருந்தேன்ல. நான் சொன்னதும் என்னா வில்லத்தனம்.....)

****************************************************************************************************

சேதன் பகத்தின் 2 States முடித்து விட்டு, One night @ Call Center வாசித்துக் கொண்டுள்ளேன். ஒரு மனுஷன் எவ்வளவு மொக்கை போட முடியுமோ அவ்வளவு மொக்கை போட்டிருக்கார். இன்னும் நூறு பக்கங்களைத் தாண்டவில்லை. தலைப்பு வைத்து விட்டதால் கதையை அந்த ஒரு இரவை வைத்தே ஓட்ட வேண்டும் என்பதாலோ என்னவோ அதிலுள்ள ஐந்து பேர் தும்முவது, இருமுவது, அழுவது, வாஷ் ரூம் போவது என அனைத்தையும் சொல்லி கழுத்தருக்கிறார் மனுஷன். நிஜாமகவே சிட்னி ஷெல்டன், டேன் பிரவுன் எல்லாம் வாசித்து விட்டு, இவரை வாசித்தால் கொடுமை தான். (நல்ல வேளை, வாஷ் ரூமில் தண்ணி வரலைன்னெல்லாம் எழுதாம விட்டார். கிர்ர்ர்ர்ர்....)

****************************************************************************************************

யோகி டைம்ஸ்.
இப்போது தான் எழுத்துகளைக் கற்றுக் கொள்ள ஆரம்பித்திருக்கிறார். போன வாரம் முறுக்கு செய்து கொண்டிருந்தேன். சமயலறையில் நுழைந்தவர், "இது என்ன ஷேப்பே இல்லாம செய்ற. தள்ளு" என்று சொல்லி விட்டு "அ", "ஆ", "இ" என்று முறுக்குகள் செய்ய ஆரம்பித்து விட்டார். அத்துடன் இல்லாமல் "நான் தமிழ் கத்துக்கணும். அதுனால அல்பபெட்ஸ்லேயே முறுக்கு செய்" என எனக்கும் உத்தரவு வேற. தமிழ் நாட்டில் இருந்தப்போ கூட சாதா முறுக்கு தான் சாப்பிட்டிருக்கேன். இங்கே வந்து தான் "தமிழ் முறுக்கு" கத்துக்கிட்டேன். (இனி அவரின் திறமையை பேப்பர் பேனாவில் மட்டுமே காட்டும் படி சொல்லியிருக்கிறேன். பார்க்கலாம்)