அழகான பயணம்

ஒரு மாதத்திற்கு டெல்லியின் வதைக்கும் வெயிலிலிருந்து தப்பித்த விதமாக வெளியூர் பயணம். அதுவும் குளுகுளு கோவைக்கு. குஷியை சொல்லவும் வேண்டுமா..... பதினைந்து நாட்களுக்கு கோவையில் அலுவல் வேலை. அது போக இருபது நாட்கள் விடுமுறை எடுத்து நன்றாக சுற்றி விட்டு வந்தேன். பாவம் யோகி. தனியாக சமைத்து சாப்பிட்டு ரொம்பவும் கஷ்டப்பட்டு விட்டார்.

டெல்லியிலிருந்து கோவையில் இறங்கிய அந்த நிமிடம் சொர்க்கமாக தெரிந்தது. பதினைந்து நாட்கள் அவினாஷி ரோடிலுள்ள நீல்கிரிசில் ஸ்டே. அங்கு சாப்பாடு இவ்வளவு மோசம் என கோவையிலிருந்த வரை எனக்குத் தெரியாது. எப்படியோ நண்பர்களின் உதவியால் அங்கிருந்து தப்பித்து நல்ல கோவை மெஸ்களில் சமாளித்தேன். கோவை போய் ரெசிடென்சி போகாமல் வந்தால் பாவம் என்பதால் அங்கு ஒரு டின்னர். எண்ணங்கள் ஒத்துப் போகும் ஒரு நல்ல தோழியுடன் மயக்கும் கோவையிரவில் ரெசிடென்சியில் அமர்ந்து அந்த உணவுடன் நல்ல விஷயங்களையும் அசை போடுவதென்பது எத்தனை சுகம்.

அடுத்து இரண்டு நாட்கள் திருப்பூரில். திருப்பூர் எதிர்பார்த்ததை விட இம்முறை நன்றாகவே இருந்தது. கொஞ்சமும் எதிர்பாராத நண்பர்களைப் பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி. என்ன, அலுவல் வேலை தான் கொஞ்சம் அதிகம், வழக்கம் போல். ஆனாலும், சமாளிச்சுட்டோம்ல. பதிவெழுத தான் நேரம் கிடைக்கவில்லை. (தப்பித்ததற்காக நீங்கள் மகிழ வேண்டாம். வந்துட்டோம்ல.)

திருப்பூரிலிருந்து மறுபடியும் நான்கு நாட்கள் கோவையில் தோழி வீட்டில். பள்ளிகாலத்து கதைகளில் ஆரம்பித்து, சைட் அடிச்ச நாட்கள், தோழிகளின் காதல் கதை நிலவரங்கள், இப்போதைய அவசர அன்றாட வாழ்க்கை, தினசரி சமையல், புதிதாக வந்த படங்கள், புகுந்த வீட்டுப் பெருமைகள், பெயிண்டிங், கணவரின் வேலை, குழந்தையின் பள்ளிக்கதைகள், நடக்க போகும் அரசியல் அக்கிரமங்கள், குளோபல் வார்மிங் என எல்லாம் பேசுவது எவ்வளவு சுவாரசியம். அழகான நாட்கள். "வசீகரா" படத்திற்குப் பின் நானும் அவளும் சேர்ந்து "Love Aaj Kal" போனோம். அழகான படத்தை கருத்து ஒத்துப் போகும் சகியுடன் பார்ப்பது அலாதி இன்பம்.

கோவையின் மற்றொரு வசதியாய் நான் நினைப்பது FM. நல்ல பாடல்கள், அழகான கொலை செய்யப்படாத தமிழ் என இசைச் சாரல். தினமும் நான் இரண்டு மணி நேரம் பிரயாணம் செய்ய வேண்டி இருந்தும் அந்த அலுப்பைத் தராதவை பாடல்கள். மழை தூறிக் கொண்டிருந்த ஒரு மாலை வேளையில் மனதைக் கொள்ளை கொண்ட மழைப் பாடல்கள் மனதில் நின்றவை. விளம்பரங்கள் அதிகமாக இருந்தது மட்டுமே சிறு குறையாக இருந்தாலும், இரவு நேரங்களில் அதுவும் குறைவு.

பின் அங்கிருந்து ஒரு வாரம் அம்மா வீட்டில். எது எப்படியிருந்தாலும் அம்மா வீடு தனி சுகம் தான். என் முதல் தோழி அம்மாவிடமும் எல்லா கதைகளும் பேசி போரடிச்சாச்சு. "நாடோடிகள்" படத்தை அம்மாவுடனும், தங்கையுடனும் பார்க்க நினைத்து முடியாமல் போனது சின்ன வருத்தம். எங்கள் ஊர் வரை போய் எங்கள் ஊர்ப் பதிவரைப் பார்க்காமல் எப்படி வருவது... "சோம்பேறி" மனோவைப் பார்த்ததில் மகிழ்ச்சி. இவ்வளவு ஆரவாரமாக எழுதுபவர் இப்படி அமைதியாய் இருப்பார் என எதிர்பாத்திருக்கவில்லை. அங்கும் பள்ளித் தோழிகளுடன் சிறு மீட். ஆறாம் வகுப்பு சேட்டைகளை எல்லாம் சொல்லி ரசித்தோம்.

வீட்டிலிருந்து இரண்டு நாட்கள் சென்னை. வாங்கிப் போன பால்கோவா பத்தாமல் போனது தான் கவலை. மற்றபடி அங்கும் ஆரவாரத்திற்குக் குறைவில்லை. அங்கிருந்த மற்றொரு பள்ளித் தோழியுடன் இரண்டு நாட்கள் பேசிக் களித்ததில் மகிழ்ச்சி. பௌர்ணமி இரவு கடற்கரையின் அமைதியான இடத்தில் அலைகளைப் பார்ப்பது என்னவொரு ஆனந்தம். இந்த ஒரு காரணத்திற்காகவே சென்னையில் இருக்க கூடாதா என்ற ஏக்கம். நான் எந்த ஊருக்குப் போனாலும் அங்குள்ள திரையரங்குகளுக்கு செல்வதை அதிகம் விரும்புவேன். மாயாஜாலும் அதிலிருந்து தவறவில்லை. "நாடோடிகள்" பார்க்க கூட்டிப் போகிறேன் என்று சொன்னவள், "Love Aaj Kal" டிக்கெட்டுடன் வந்தாள். சுப்ரமணியபுரம் மிஸ் ஆனது போலவே நாடோடிகளும் மிஸ்ஸிங். :( ஏமாற்றம் ஒருபுறம் எனினும் Love Aaj Kal இரண்டாம் முறை பார்த்ததும் அருமை. படத்தின் வசனங்கள் மற்றும் காட்சியமைப்புகளை கையில் ஒரு 7 Up ஐ சுவைத்துக் கொண்டே மாயாஜாலில் ரசித்ததும் அழகு தான்.

பின் பெங்களூரில் ஒரு நாள். வேலை எதுவும் இல்லையெனினும், ஒரு மாதத்திற்குப் பின் யோகியைப் பார்க்க சென்றேன். ஒரு மாதக் கதைகளை அவரிடமும் சொன்னால் தானே தமிழ்நாட்டு சாப்பாடு செரிக்கும். ஒரு நாள் எனக்கு செவி கொடுத்தவர் அடுத்ததாக சர்ப்ரைஸாக ஊட்டி டிக்கெட்டையும் கொடுத்தார். So, next pack up to Ooty.

ஒரு மாத அலைச்சலுக்குப் பின் நான்கு நாட்கள் ஊட்டியில் ஓய்வு. ரம்மியமான காலநிலையை, மலை உச்சி Resort இலிருந்து தேயிலைச் செடிகளைப் பார்த்துக் கொண்டே காபி கோப்பையுடன் மனதிற்குப் பிடித்தவருடன் அமர்ந்து ரசிப்பது எத்தனை இன்பம். ஊட்டி எனக்கு முதல் முறை. வட நாட்டிலிருக்குமளவு குப்பைகளில்லாத சுற்றுலா இடம். இதைப் பற்றி தனியாகவே எழுத வேண்டும்.

இறுதியாக ஒரு மாதம் கழித்து டெல்லியில் இறங்கிய போது சாலைகள், மொழி, இடம், மக்கள் எல்லாம் வித்தியாசமாய், பிரம்மாண்டமாய் ஆனால் வெறுப்பாய் இருந்தது. என்ன செய்ய.... மனதிற்குப் பிடித்ததே எப்போதும் நம்முடன் இருந்து விட்டால், அதன் மதிப்பு குறைந்து விடும். நல்ல, இனிமையான விஷயங்கள் தூர இருப்பதே அழகு. மொத்தத்தில் அழகான பயணம். ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் அழகாய்ப் போனது. என் மேல் அக்கறை கொண்ட அனைத்து இனியவர்களுக்கும், நன்றி என்ற ஒற்றைச் சொல் போதாது. உங்களை விட அதிகம் இனிமையாய் இருக்க எப்போதும் முயற்சிக்கிறேன்.