டெல்லி டு கோலாப்பூர் - 1 - டெல்லி விமான நிலையம்

பதினைந்து நாட்கள் வீட்டிலிருந்து விடுதலை. கோலாப்பூருக்கு வேலை விஷயமாகப் பயணம். இந்தப் பயணக் கட்டுரையை வித்தியாசமா வீட்டிலிருந்து கிளம்பினதுல இருந்து ஆரம்பிக்கலாம்.

காலைல ஒன்பதரைக்கு ஃப்ளைட். எட்டரைக்கு ஏர்போர்ட்ல இருந்தாப் போதும். ரிலாக்ஸ்டா ஆறரைக்கு வீட்ல இருந்து கிளம்பி ஏழரைக்கெல்லாம் ஏர்போர்ட் போயாச்சு. டெல்லி ஏர்போர்ட் எவ்ளோ மாறிடுச்சு. மாசத்துக்கு குறைஞ்சது நாலு முறையாச்சும் அங்கே போனாலும் எப்போவும் சரியான நேரத்துக்குப் போறதால அங்கே இருக்குற விஷயங்களை சரியா பார்க்கவும், அதைப் பத்தி சிந்திக்கவும் முடியறதில்ல. இந்த முறை நல்லா நேரம் கிடைச்சது.

2-3 வருஷத்துக்கு முன்னாடி காலை ஃப்ளைட்னாலே வேண்டாம்னு கேன்சல் பண்ணி மதிய நேரமா பயணிப்பேன். காரணம் என்னன்னா காலை 5 மணியிலேருந்து 10 மணி வரைக்கும் டெல்லி சப்ஜி மண்டியை விட ஏர்போர்ட்ல தான் கரைச்சல் அதிகமா இருக்கும். அந்த கூட்டத்தைப் பார்த்தா நம்மூர் சிட்டி பஸ்ல துண்டு போட்டு இடம் போட்டுட்டு அந்த இடத்துல யாரும் உக்கார்ந்திடாம இருக்க முண்டியடிச்சிக்கிட்டு ஏறுர மக்கள் நினைவு வரும். எப்படியோ சில பல காலை நேர அனுபவங்கள் கொடுமையா இருந்திருக்கு. இதுக்கு நடுவுல பெங்களூர்ல புது ஏர்போர்ட் ரெடியானப்போ, அஹமதாபாத்தோட கூட்டமில்லாத ஏர்போர்ட் பார்க்குறப்பவெல்லாம் டெல்லியும் இப்படி இருக்கக் கூடாதான்னு தோணும். ஆனா நிஜமாவே இப்போ சூப்பரா இருக்கு.

காமன்வெல்த் கேம்ஸுகளுக்கு ஒரு நன்றியைக் கட்டாயம் சொல்லியே ஆகணும். அது டெல்லில நடக்குறதால டெல்லில எவ்வளவு மாற்றங்கள்... விமான நிலையம் போகற வழில டக்கரா ஃப்ளை ஓவர் கட்டிட்டாங்க. நல்ல ஸ்பேஸ் விமான நிலையத்துக்கு முன்னாடி. புதுப்பிக்கப்பட்ட டெர்மினல்கள், கூட்டமே தெரியாத அளவுக்கு விரிவாக்கப்பட்ட கவுண்ட்டர்கள், காத்திருக்க விசாலமான இடம், ஏகப்பட்ட கடைகள்ன்னு ரொம்ப நல்லாப் பண்ணிட்டாங்க. ஆனாலும் டெல்லி ஏர்போர்ட்டில் மாறாத ஒரே விஷயம் ட்ராஃபிக். எப்போவுமே லேண்டிங் 10 நிமிஷமாவது டிலே ஆகுறதுண்டு. காரணம் 5 நிமிஷத்துக்கு ஒரு ஃப்ளைட் லேண்டாகுற பிஸியான ஏர்போர்ட் இது.

அடுத்ததா ஏர்போர்ட் போறதுக்கான சாலைகள். புதுசா கட்டின ஃபளை ஓவரால ட்ராஃபிக் ஜாம் நல்லாவே குறைஞ்சுடுச்சு.

சரி, நாம மறுபடியும் ஏர்போர்ட்டுக்குள்ள வரலாம். உள்ளே சாப்பாட்டுக் கடையும், புத்தகக் கடையும் தவிர வேறெந்த கடையிலும் மக்கள் கூட்டத்தைப் பார்க்க முடியல. அங்கங்கே இருக்குற ட்ரெஸ் கடைலேயும், கிஃப்ட் கடைகளிலேயும் ஒரு ரெண்டு பேர் சும்மா சுத்திப் பார்த்திட்டு இருந்தாங்க. இந்தக் கடைகளில் வியாபரமே இல்லையே பின்ன ஏன் இங்கே கடை வெக்குறாங்கன்னு யோசிச்சப்போ தான் தெரிஞ்சது “இதுவும் ஒரு வியாபார விளம்பரம்”ன்னு. இங்கே யாரும் வாங்கலைன்னாலும் இந்தக் கடைகளின் ப்ராண்டுகள் வெளியூர் / வெளிநாட்டுப் பயணிகளின் மனதில் பதிஞ்சிடுது. இங்கே வாங்க முடிஞ்சவங்க இங்கேயும், வாங்க முடியாதவங்க இதே கடைகளில் வெளியேயும் வாங்கிக்கலாம். ப்ராண்ட் நேமை எப்படியோ நம்ம மண்டைக்குள்ள கொண்டு வந்துட்டாங்க. ம், ஓகே.

நம்மூர் விமான நிலையங்களில் எனக்குப் பிடிச்ச கடைகள் புத்தகக் கடைகள். எல்லா வகையான புத்தகங்களும் கிடைக்கும். ரொம்ப நாள் கழிச்சு யாரையாவது பார்க்கப் போறவங்களுக்கு அவங்களுக்கு ஏத்த மாதிரியான புத்தகங்கள் வாங்கிட்டுப் போக வசதியா இருக்கு. சின்னக் குழந்தைகளோட ட்ராயிங், க்விஸ் புக்லேயிருந்து மாணவர்களுக்குத் தேவையான புத்தகங்கள், வீட்டுல இருக்குற அம்மணிகளுக்கு உபயோகமாகுற புத்தகங்கள், பிஸினஸ், மேனேஜ்மெண்ட் புத்தகங்கள், அனைத்து வகை நாவல்கள், பாட்டி, தாத்தா வாசிக்க ஆன்மீகம், மருத்துவம், கதைப் புத்தகங்கள்ன்னு எல்லாமே இருக்கு. ஆனா எல்லாமே இந்திய மொழிகள் எதுலேயுமே இல்லாம ஆங்கிலத்தில் மட்டுமே இருக்கும். ஏன்னா நம் தாய்த் திரு நாடு “இந்தியா”.

அடுத்தது சாப்பாட்டுக் கடைகள். டெல்லி முழுக்கவே சாப்பாட்டுக் கடைகள் விலை அதிகம்தான்னாலும் இங்கே இன்னும் அதிகம். ரெண்டு ப்ரட்டுக்குள்ள அழுகிப் போன காய்கறிகளை ஒளிச்சு வெச்சிட்டு 200 ரூபாய் வாங்கிடுறாங்க. நம்மூர்ல நல்லா ஸ்டீல் க்ளாஸை வெந்நீர்ல கழுவி ப்ரூ காபி போட்டு நுரை பொங்க ஆத்திக் கூடவே டபராவும் குடுத்து 5 ரூபாய்க்குக் குடிச்ச காஃபியோட சுவையும், மணமும் இங்கே மெஷின்ல இருந்து எடுத்து பேப்பர் டம்ளர்ல குடுக்குற 100 ரூபாய்க் கேப்பசினோல இல்ல. ஆனாலும் வேற வழியில்லாம அதைத் தானே வாங்கிக் குடிக்க வேண்டியிருக்கு. இங்கே விட்டுட்டா அடுத்து ஃப்ளைட்ல அக்கா வந்து வெந்நீர், பால் பவுடர், காஃபி பவுடர், சீனியெல்லாம் குடுத்து நம்மளையே காஃபி கலந்து குடிக்க சொல்லும். அந்த நேரத்துல தான் ஃப்ளைட் ஜெர்க் ஆகி காஃபி நம்ம மேலயும், நம்ம பக்கத்துல தூங்கிட்டிருக்குற அங்கிள் மேலேயும் கொட்டும். தூங்கிட்டிருக்குறவர் எழுந்து முறைக்கும் போது நாம வழக்கம் போல அசடா சிரிக்க வேண்டியிருக்கும். இதை விட பெட்டர் இங்கன 100 ரூபாய்க்குக் காஃபி குடிக்குறது.

செக்கிங் முடிச்சு உள்ளே போனதும் நேரா புத்தகக் கடைக்குள்ள போய் என் ரெகுலர் புத்தகமான இண்டீரியர் மேகஸின் வாங்கிட்டு, அப்படியே ஒரு கேப்பசினோவையும் கையில் ஏந்திக்கிட்டு வந்து உக்காந்தேன். காதுல வைரமுத்து வரிகளுக்கு ரஹ்மான் தாலாட்டு, கைல இண்டீரியர் மேகஸின், குளுகுளு ஏசி ஹால், இதமா தொண்டை நனைக்குற காஃபி.... இப்படியே 24*7 இருக்க சொன்னாலும் இருப்பேன் நான். ஒண்ணரை மணி நேரம் சட்டுன்னு போயிடுச்சு.

ஒன்பது மணிக்கு ஃப்ளைட்டுக்குப் போக கேட் நோக்கிப் போனா எவ்ளோ பெரிய க்யூ. ரீசஷன் முடிஞ்சதுன்னு தெரிஞ்சது. க்யூவெல்லாம் குறைஞ்சதும் அங்கே இருக்குற பஸ்ல (அட, கூகுள் பஸ் இல்லைங்க) போய், ஏர்க்ராஃப்ட்டுக்குள்ளேயும் போயாச்சு. ஐ.பி.எல்.ல விஜய் மால்யா எவ்ளோ லாஸாகிருக்காருங்குறது கிங் ஃபிஷர் சர்வீஸ்லேயே தெரிஞ்சது. அதை அடுத்த பதிவில் தொடர்றேன். இப்போதைக்கு டாட்டா சொல்லுங்க. ஃப்ளைட் கிளம்பப் போகுது.